Het interview met Edith de Haas was m'n eerste interview met iemand die geen boek geschreven had. Ik kon me dus niet vooraf inlezen op haar werk, haar gedachten, haar standpunten - maar ik kende haar familie al wel uit de verte: grootvader Mozes de Haas woonde ooit in Sommelsdijk, op Goeree-Overflakkee. Het was een lang, indringend gesprek over Ediths familiegeschiedenis, haar zorgen over het antisemitisme en haar besluit om naar Israel te verhuizen.
Lees het interview hier:
Edith de Haas (78) emigreert naar Israël: „Het voelt als thuiskomen”
Beeld: Oma Jeannette van der Giessen en opa Mozes de Haas. Fotograaf Eran Oppenheimer
Stephanie Biesheuvel over Het verraad van de Jordaan
Het kan bijna niemand zijn ontgaan: de 'opening' van het CABR, het grootste oorlogsarchief van Nederland dat toch niet helemaal open ging. Kort voor de opening interviewde ik Stephanie Biesheuvel, die ontdekte dat haar familie 'fout' was in de oorlog. Stephanie schreef over haar familie het boek 'het verraad van de Jordaan'. Anders dan veel anderen, beschrijft ze niet haar zoektocht en de emoties die deze bij haar opriepen, maar alleen de zwarte feiten. Over wat de zoektocht haar en haar familie bracht en wat het bij haar losmaakte en waarom ze dat bewust níet in haar indrukwekkende boek schreef, vertelde ze in een openhartig gesprek.
Beeld Sanset Pictures
Joden die in onderduik de oorlog overleefden, hebben veel vaker last van psychische problemen dan zij die in Auschwitz of andere kampen overleefden; vanwege de dagelijkse stress ontdekt te worden, vanwege de eindeloze uren waarin je alle tijd had om te piekeren over alle mogelijke scenario's die je geliefden getroffen hadden en die je zelf kon treffen. Hoe ingrijpend onderduiken ook was, er was nog geen overzichtsboek over. Michal Citroen, die eerder een boek over de terugkeer en opvang van Joden uit kampen publiceerde (U werd door niemand verwacht), schreef daarom Een adres. Ik interviewde haar over dit ingrijpende boek, dat sterk verweven is met haar familiegeschiedenis.
Martin Bossenbroek over De wraak van Diponegoro
´Bossenbroek kan het als geen ander: over uiteenlopende onderwerpen schrijven alsof hij zich al jaren alleen met dat ene onderwerp heeft beziggehouden – en dan ook nog in een vlot leesbare stijl.´ Dat schreef ik in een recensie over De Zanzibadriehoek van Martin Bossenbroek. Twee jaar daarvoor interviewde ik hem over De wraak van Dieponegoro, over zijn aanpak en schrijfstijl, maar vooral ook over lessen uit het verleden en ons oordeel. Kernachtig: 'Geschiedschrijving is geen rechtszitting, een historicus is geen openbaar aanklager. ' Lees het complete interview hier
Bart van der Boom over de Joodse Raad
„Gij zijt de werktuigen geweest van onze doodsvijanden, gij hebt aan onze wegvoering meegewerkt.” Het oordeel van de Joodse geschiedschrijver Presser over de Joodse Raad was niet mals. Historicus Bart van der Boom kiest in zijn nieuwe studie een andere insteek. Waarom was het nodig om een boek over de Joodse Raad te publiceren? Lees het interview
Jan Brokken heeft heimwee naar zijn ongekende moeder
„Dit is geen boek over kolonisatie en dekolonisatie, maar over een jonge vrouw die met haar man vol idealisme naar Nederlands-Indië vertrekt, een boek waarin ik voelbaar wil maken hoe ze dacht, handelde en leefde.”
Jan Brokken, verteller pur sang, over zijn moeder en de tuinen van Buitenzorg in dit interview.